Kinderen 

Kinderen, wanneer je in verwachting bent en je bevalt van een prachtige zoon of dochter zit er geen gebruiksaanwijzing bij. Je dient alles zelf uit te zoeken. Helemaal als je erachter komt dat je tweede kind op een andere manier in elkaar steekt. Wat bij de ene wel werkt werkt voor je andere kind niet.

Je wilt graag dat je kind opgroeit in een warm gezin en het liefst zonder trauma's zodat het later zijn of haar volwassen leven alles op rolletjes verloopt. Helaas gaat het opgroeien niet zonder slag of stoot. Ook hebben wij in ons huis tekeningen op de muur, kapot autoraam gehad, poedersuiker overal verstrooid en is onze tuin regelmatig (binnen 2 minuten!) omgetoverd tot spijkerdorp. Gelukkig komen we er allemaal wel overheen en is dat niet het allerergste. 

Tijdens het opgroeien van jezelf als kind maar ook van je kind ontkom je niet aan trauma's. Je kunt het niet voorkomen. Het is een bewustheidstoestand waarin iemand op dat moment in verkeerd. Het is dan maar net hoe je kind dat oppakt. 
Het gaat ook over intenties. Soms pakt een intentie niet helemaal goed uit en als ouder leer je daar weer van. Er wordt niet voor niets gezegd dat men groot en sterk wordt door schade en schande. 
Daarnaast heb je ook wel eens van die spitsmomenten waarbij alles tegelijk komt, de keuken een slagveld is, de woonkamer een grote chaos, de telefoon gaat en 3 hongerige kinderen. Het kan dan nog wel eens een hele uitdaging zijn om op een rustige manier alles weer op orde te krijgen.

Kinderen zijn net als spiegels. De spiegel van de moeder of de vader. Net als in het echte leven, als jij lacht dan lacht de wereld terug. 

Trauma's voorkom je niet. Natuurlijk zou je dat zoveel mogelijk willen voorkomen. Maar wat is een trauma nou eigenlijk? De trauma waar ik het overheb is een trauma dat van binnenuit komt. Je maakt een ervaring mee en je wordt daarbij onvoldoende in gehoord. Het is een grote uitdaging om de ervaring een plek te geven. Dit is een hele korte omschrijving. 

Kinderen vind ik fantastisch, ze zeggen waar het op staat. Te pas en te onpas. Ze doen hun eigen ding en willen vooral autonoom zijn. Bij kinderen komt er iets in ze op en dan doen zij dat. kinderen zijn prachtige voorbeelden om van te leren. Niks is te gek of te groot. Willen we een zwembad in de achtertuin? Dan doen we dat gewoon! Er wordt gegraven en geleerd. 
Het is aan ons als ouders de taak om ervoor hen te zijn. Naar ze te luisteren en serieus te nemen. Maar vooral dat zij er gewoon mogen zijn, met al hun prachtige eigenschappen. Hun eigenwijsheid.